Przykładowy kod dołączony do artykułu (dostępny tutaj ) rysuje układ współrzędnych. Scena może być obracana i położenie kamery może być zmieniane przy użyciu suwaków. Pola wyborów znajdujące się w lewym panelu okna aplikacji pozwalają na włączanie i wyłączanie widzialności poszczególnych elementów sceny (w szczególności etykiet 3D i 2D).
Aplikacja może się na pierwszy rzut oka wydawać skomplikowana, jednak są w niej wykorzystane proste elementy WPF 3D i każdy powinien zrozumieć o co w niej chodzi. W tym artykule chciałbym się skupić na tworzeniu napisów i dwóch podejściach opisanych powyżej.
(To tylko jedna z części artykułu, przeczytaj pozostałe: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7)
Wpis zawiera bardzo ciekawe informacje
OdpowiedzUsuńTen wpis jest bardzo ciekawy
OdpowiedzUsuńCiekawy wpis
OdpowiedzUsuńBardzo chętnie wykorzystam zdobytą tutaj wiedzę w praktyce.
OdpowiedzUsuńNiezwykle pouczający jest ten wpis. Bardzo mi się podoba.
OdpowiedzUsuńBardzo interesujący wpis
OdpowiedzUsuńŚwietny i bardzo wartościowy wpis. Podoba mi się.
OdpowiedzUsuń